Vervelen door de stad

Kita Alora Derai ofwel Kita slofte wat door de stad rond, vele mensen keken haar na en Kita had al spijt dat ze de dure jurk van haar vader, een belangrijk man voor de stad had moeten aantrekken, ze voelde zich fijner in de truien die ze vroeger mocht dragen..
Kita zag een van de schepen bij de kleine haven die bij de stad lag uitvaren en zuchtte, ze hoopte ooit een ander leven te leiden op het schip
Kita keek naar rechts en zag een piratenhoed liggen (zie mn avatar) "pardon" zei Kita die keek naar de hoed "hoeveel kost deze mijn heer?" zei Kita vriendelijk de man grinnikte "gratis voor u vrouwe" zei hij lachend en Kita glimlachte "ik ben vereerd" zei Kita die toen haar Sjieke hoedje aan de man gaf en de piratenhoed opzette..
ineens zag ze een groepje mannen en vrouwen van een schip stappen, aan hun houding te zien waren het piraten

Mylana keek naar het meisje. ''hoi'' zei ze.

"hallo" antwoordde Kita terug
"ik ben KitaAlora Derai" antwoordde Kita "maar natuurlijk mag je me ook Kita noemen" antwoordde Kita toen gehaast een glimlach speelde op haar lippen en Kita keek naar de Piraten en zuchtte even

Jill kwam aangalopperen op een wit paard. Ze zag twee meiden. Eentje zag er netjes uit. ''Kijk maar uit...Beroven is hier een groot doel...'' En ze keek verontwantend.

Kita zuchtte en pakte gerust het zakmes dat ze in de linnen handschoentjes bewaarde "god, dit wil ik ook eens kunnen doen" mopperde Kita "maarja rijke lui kinderen mogen niet roven" mopperde Kita

''Ik heb wel iets'' Grijnzde Jill. Ze gooide een pakket van een piraten hemd,jas,schoenen een strikte,een hoed en een revolver.
''Maar het is niet zo goed als dat..'' Wees ze naar de jurk die ze droeg.

"voor wie zijn die kledij" zei Kita die vrolijk naar de kledij keek en toen haar kop naar Jill Tiger ophief

'"Voor Jou? Ik dacht dat je wat anders aan wou..'' Grijnzde ze.
''Wij reizen vrijwil naar elk land...Mischien wil je je bij ons aansluiten...'' Vroeg ze.

Mylana keek naar jill. ''hey ik heb jou volgens mij eerder gezien'' zei ze.

"ik zal kijken" antwoordde Kita die naar Jill knikte "iets anders dan dit is des te leuker, moment"
zei Kita die de kledij pakte en na tien minuten terug kwam gerend met de piratenkledij alleen de piratenhoed die ze had gekocht bij de kraam had ze nog op "zit als gegoten" zei Kita lachend terwijl ze naar het flesje keek "neem aan voor rum?"

''Staat goed...Oke'' Zei Jill grijnzend.

kita lachte en liep een van de Cafe's in en kwam later terug met het flesje vol met rum gevuld
"zo" zei Kita lachend terwijl ze naar Jill keek "waar ligt je schip?"

Mylana keek ook naar kita. ''staat je inderdaad goed'' zei ze en glimlachtte.

''Niet van mij...Ik ben eerste stuurman daarvan....In de grote haven...'' Zei ze en wees naar en mega grote haven maar een giga schip lag.

"is dat niet Peril of the Seven Seas" zei Kita ongelovig

''Jep!'' Zei ze en zette de fles rum aan haar mond. Ze nam een teug en keilde het daarna in een ander klein reisflesje van leder. Ze deed het in haar Revolver.

Marco kwam aangelopen.Hij keek naar de andere

Kita knikte "ik reis mee" antwoordde Kita "als ik nog even iets mag halen..."

''Doe je best...'' Zei ze en galopeerde weg.

Kita grinnikte, ze ging mee op een schip!
en dan nog wel de Peril of the seven seas..
Kita keerde een uur later terug naar de kleine haven waar de Peril lag, snel steeg ze van de roetzwarte hengst af en klopte hem op zijn hals
ze voelde zacht aan het revolver en glimlachte, ze had de reactie van haar vader geweldig gevonden toen hij zei dat ze vodden aanhad
weer moest Kita grinniken terwijl ze met Lusito(het paard) richting de haven stapte en keek of ze Jill zag

Murdock kwam de stad binnenlopen ''weet iemand waar ik iets kan drinken?'' hijgde hij

"Nee" antwoordde Kita die bij de haven stond ze keek naar de man en pakte haar fles rum waarna ze daarvan een flinke teug nam en nog steeds keek of the Peril of the seven seas aankwam

''waarop wacht u??'' vroeg Murdock

"The peril of the seven seas" antwoordde Kita rustig terwijl ze de man aankeek "en u"
antwoordde Kita terwijl ze Lusito een appel voerde van de blote hand keek Kita over de zee heen

''ik, ik zoek hier meer een soort van nieuw leven, het land waar ik leefde, is vernield en bezet....'' zei Murdock
''mijn kinderen en mijn vrouw......zijn daardoor dus........u, weet wel''